Bezige beestjes

      Reacties uitgeschakeld voor Bezige beestjes

Bezige beestjes

Een van mijn diensten, is een oppasservice. Ook voor vogels. In pension heb ik zo al een paar keer een paar grasparkieten gehad, en ik pas ook regelmatig op bij mensen met een volière. De afgelopen periode heb ik een aanvullende opleiding over gedrag bij papegaaien gevolgd. Daarvoor moest ik een praktijkopdracht maken met foto’s en filmpjes. Die foto’s en filmpjes zijn zo leuk dat ik ze ook met anderen wil delen. Vandaar dit blog.

Papegaaitjes hebben we altijd gehad. Vroeger had mijn opa al een volière in de kas met allerhande vogels: van kwarteltjes tot agapornissen. Die volière bleef in de kas, ook toen mijn vader de zaak overnam en later bij mijn broer ook.

Ik had nooit plannen voor een volière. Die kwam er gewoon doordat een kennis ons twee agapornissen cadeau gaf. Ze had er zelf drie, maar vond het leuker om er maar een te hebben. Ik had mijn twijfels over het welzijn van die ene, maar nam die andere twee toch maar over. En dus kregen we een volière met twee agapornissen.

Later konden we een grotere volière overnemen, maar daar zaten dan weer twee valkparkieten bij. Ach, onze vogels kregen nu meer ruimte, dus konden die twee valkjes er ook wel bij. Vanaf die tijd hebben we dan ook twee agapornissen en twee valkparkieten. In de loop der jaren zijn een paar vogels doodgegaan, maar omdat deze sociale vogels wel erg een maatje nodig hebben, zijn we ook steeds weer op zoek gegaan naar nieuwe individuutjes.

Lovebirds

Agapornissen komen oorspronkelijk uit Afrika. Hun naam hebben ze te danken aan het Griekse woord  ‘Agapein’. Dit betekent ‘Liefkozen’. In het Engels heten ze ook wel ‘Lovebirds’. Op onze scheurkalender stonden ze zo op 14 februari afgebeeld:

[Bron: Scheurkalende Rootz, 2020]

Onze agapornissen zijn erg aan elkaar verknocht, zitten meestal vlak bij elkaar, knuffelen en kletsen met elkaar en als ze verder van elkaar weg zitten, houden ze contact met elkaar door te schreeuwen. Ze trekken ook samen op naar de valkparkieten en vinden dat zij toch wel de meeste rechten hebben van de hele volière.

Kaketoes

Valkparkieten zijn eigenlijk geen parkieten, maar kleine kaketoes. Dit is te zien aan de kuif en de lange staart. Ze komen oorspronkelijk uit Australië. Ze gedragen zich ook als kaketoes: ze gebruiken hun snavel om langs het gaas te klimmen en zijn veel op de grond te vinden.

Onze valkparkieten zitten ook bijna altijd bij elkaar. Soms kibbelen ze wat. Dan pikken ze wat naar elkaar en naar elkaars poten, maar daarna geven ze samen weer commentaar op alles wat er binnen, maar ook buiten de volière gebeurt. Ze doen ons dan denken aan de twee oude mannen van de Muppetshow 😊

De valkparkieten en de agapornissen gaan goed samen. Wel zijn het duidelijk twee aparte koppels die ook tegen elkaar optrekken. Dit is vooral veel herrie en een beetje gepik, zonder dat het echt serieus wordt. Ze hebben de ruimte.


De twee koppels in hun volière

Nog meer bewoners

De vogels delen hun volière met twee konijnen. Dit is bij toeval ontstaan toen we een konijn vonden en deze tijdelijk in de volière huisvestten. Dit bleek zo gezellig te zijn, dat we Flapko hebben laten castreren en bij de konijnenopvang een leuke vrouw voor hem hebben gezocht.

De vogels en de konijnen houden elkaar wakker. Als er takken in de volière geplaatst worden, zullen de konijnen de onderste takken eten, de vogels de hogere. De vogels zitten ook vaak op de grond of op het nachthok van de konijnen en zoeken daar naar eten. De konijnen op hun beurt snoepen van het vogelvoer dat op de grond valt.

Wij geven de konijnen en de vogels drie keer per dag voer. We komen dus drie keer per dag in de volière en kletsen daar met ze, maar zullen  de vogels niet oppakken. Ze komen wel dicht naar ons toe, maar laten zich niet aanraken. Dat hoeft wat ons betreft ook niet.

De vogels krijgen ook regelmatig bezoek aan de buitenkant van de volière van onze katten en kippen. Vooral de agapornissen vinden de katten interessant. Ze lijken ze zelfs uit te dagen, door aan de binnenkant van het gaas heel dichtbij te gaan zitten en naar ze te schreeuwen.

Uitdagend!

Natuurlijk gedrag

Wat ik belangrijk vind, is dat onze dieren zo veel mogelijk hun natuurlijke gedrag kunnen uitvoeren. Papegaaien zijn sociale vogels en ik heb moeite met het idee dat deze dieren alleen worden gehouden. Daarom houden we ze ook in koppels.

Voor zowel agapornissen als valkparkieten geldt dat ze voldoende beweging en uitdaging moeten hebben. In hun volière hebben ze de ruimte om te vliegen en zich vrij te bewegen. Voor de uitdaging moeten wij zorgen.

Vogels in het wild zijn de hele dag op zoek naar voedsel. Onze vogels krijgen een groot deel van hun voer uitgestrooid op de hogere planken of we hangen het op. Op de grond voeren werkt niet zo goed. Dan worden onze konijnen echt te dik…..


Een meevaller voor Flapko: de vogels hebben lekker veel gemorst…..

Takkenzooi

Als er verse wilgentakken voorhanden zijn, hangen we een paar keer per week een aantal van die takken in de volière. Hoe groter hoe beter! De vogels en de konijnen weten al wat er komt als we met die wilgentakken de tuin in lopen. Ze kunnen bijna niet wachten.  Hangen we de wilgentakken op, dan zijn de agapornissen er als de kippen bij, net als de konijnen overigens. De valkparkieten volgen later.

Die takken zijn interessant en de vogels gaan op onderzoek uit. Ze zijn er uren mee bezig. De onderste blaadjes en takken zijn voor de konijnen, daarboven mogen de vogels. Soms hebben ze weleens ruzie om een tak. Dan zie je een agapornis aan een takje trekken dat een konijn in zijn bek heeft. De vogels knabbelen aan de blaadjes en de bast. De agapornissen schillen daarnaast ook de bast van de takken. Ze stoppen de schillen in hun staartveren en vliegen ermee naar het nesthokje.

Op de volgende video zie je wat er gebeurt met een wilgentak.

Klik hier.

En zo ziet het agapornisnestkastje eruit: gedroogde wilgenbastschilletjes.

Graspol

Omdat er in het najaar niet zoveel verse, groene takken zijn, heb ik een graspol in de volière gehangen. Ik hing hem op de zitstokken, zodat de konijnen er niet bij konden.

De agapornissen reageerden er al snel op. Ze vlogen in de buurt van de pol en schreeuwden naar elkaar. Dat moest onderzocht worden…. Eerst ging er een, daarna de ander. De valkparkieten gingen ook in de buurt zitten en probeerden erbij te komen, maar de agapornissen vonden dat geen goed plan. Later toen de grootste lol er voor de dwergpapegaaien af was, mochten de valkparkieten ook weer kijken.

De vogels knabbelden aan het gras, maar ook aan de pol en de aarde. Of ze ervan aten, weet ik niet. Maar het hield ze zeker bezig.

Op de volgende video’s kun je de reactie van de vogels op dat rare polletje gras zien.

Klik hier.

Klik hier.

Weer eens wat anders

Takken en ander groen zijn bekend terrein voor onze vogels. Dat is meestal vooral leuk spannend. Er heerst opwinding, maar algauw zijn ze er lekker mee bezig.

Hoe anders was dat bij iets compleet nieuws: een papieren doosje. Ik had een open doosje met trosgierst erin op een van de planken gelegd. Ik was van plan om dit als eerste stap te gebruiken voor een moeilijker variant: het openen van een doosje met lekkere dingen.

Het doosje was erg spannend voor (alweer) de agapornissen: hoog geschreeuw, heen en weer vliegen, wippende staart. Ze gingen wel kijken: eerst in de buurt vanaf de zijkant, daarna vanaf een tak aan de overkant en daarna weer richting het doosje op de plank. Toen het doosje niet zo eng bleek te zijn als ze dachten, was hun interesse snel weg. De inhoud leek ze ook wat tegen te vallen. Die trosgierst konden ze ook wel ergens anders vinden….

De valkparkieten zagen de opwinding van de agapornissen eens aan en hielden zich afzijdig van het hele gebeuren.

De volgende dag zag ik echter dat er wel aan het doosje was gezeten en dat de trosgierst uit elkaar was getrokken. Het lijkt erop dat de vogels buiten ons zicht er toch mee bezig zijn geweest.

 

Het theedoosje met de trosgierst

Op de volgende video zie je hoe de agapornissen reageerden op dat rare doosje.

Klik hier.

Ik ben nog niet verder gegaan met dat rare doosje. Eerst moet ik iets vinden wat ze erg lekker vinden, lekkerder dan trosgierst. Als ze dan gewend zijn aan dat doosje, kan ik het dicht gaan doen. Dan moeten ze echt hun best doen om dat lekkers te krijgen. Maar ja, of ze dat gaan doen? Er ligt al zoveel lekkers en spannends in de volière.

Meer leuke dingen

Voer strooien, wilgentakken, een graspol of een doosje met wat lekkers. Dit zijn slechts een paar dingen die je kunt doen om je volièrevogels lekker bezig te houden. Maar er zijn nog allerlei andere mogelijkheden.

  • Hang andere takken op, zoals beukentakken of fruitbomentakken. Deze vinden ze niet zo lekker als die van de wilg, maar ze geven weer eens een ander uitzicht en de vogels kunnen ze lekker onderzoeken.
  • Verstop stukjes fruit en groente in de takken of hang wat appelschillen op.
  • Gooi een emmer met bladeren in de volière. Het ruikt anders en ze kunnen het allemaal onderzoeken. Wie weet zit er wat lekkers in.
  • Pluk lang gras uit een veilige omgeving waar niet met gif gespoten is. Hang dat op. Ze zijn uren bezig om de zaadjes eruit te halen.
  • Pak een bloempotje, leg daar wat lekkers in en leg er hooi bovenop. Zoeken, ontdekken…. Je vogels zijn er gek op.

Zijn je vogels niet zoveel gewend, dan kunnen ze de eerste keer dat ze iets nieuws zien, behoorlijk schrikken. Geef ze de tijd, vogels vinden nieuwe dingen meestal erg spannend!