Il gatto nel vicolo
Venetië: duizenden toeristen uit allerlei landen lopen in colonne de stad te bewonderen. Zeker in de ontelbare smalle steegjes zorgt dit regelmatig voor opstoppingen en files. De toeristen hebben geen haast, genieten van de sfeer, de gebouwen, de winkels en de restaurantjes. Winkeliers en restauranthouders vragen aandacht en lokken de toeristen naar binnen met aanbiedingen. Mensen kijken naar de etalages en de menu’s, wachten op gondels, fotograferen de gebouwen, de steegjes en de grachtjes en maken heel veel foto’s en selfies. Het is een warme zomerdag in een van de drukste toeristensteden ter wereld.
Ik verwonder me over deze stad: mooi, bijzonder, druk, nergens auto’s, veel water met gondels, ‘vaporetto’s’* en andere vaartuigen, al die mensen die uit de hele wereld hiernaartoe komen om de sfeer hier te proeven. Ik dwaal – net als al die mensen – door de vele steegjes.
En dan is er in dat ene steegje en opstopping: er wordt gelachen en er worden (natuurlijk) foto’s gemaakt. Ik zie niet waarvan, misschien een speciaal gebouw, een mooie poort, een geweldige winkel, een gondelier die ‘O solo mio’ zingt?
Langzaamaan kom ik in de buurt en hoor ik het in allerlei talen: ‘So cute.’, ‘Adorable’, ‘Dolce’ en nog zoiets, maar dan in het Chinees…
Ik kijk en zie hem ook:
Geheel op zijn gemak zit deze steegjeskat op een uitgespaard kozijn in een oude stadsmuur en laat iedereen aan zich voorbijtrekken. Liever nog ziet hij mensen voor hem stoppen: hij geeft kopjes, laat zich aaien en kroelen op zijn kop, poseert voor de vele camera’s, en wil best meewerken aan een heel speciale selfie. Hij ziet er goed uit, heeft een bandje om en hoort waarschijnlijk bij een van de winkels. Een toeristische attractie is hij wel, er stoppen meer mensen voor hem dan voor de winkeliers en restauranthouders. Deze zijn waarschijnlijk jaloers op de aandacht die hij krijgt. Naast de Sant Marco komt hij in vele toeristische fotoalbums voor….
En ja, ook ik val als een baksteen voor deze Italiaanse verleider. Ik mis onze eigen katten en dus stop ik ook, geef hem een knuffel en maak natuurlijk een foto van hem. Een selfie gaat mij te ver, maar ook in mijn fotoalbum krijgt hij een speciaal plekje. En hij: hij geeft me nog even een heerlijke vette Italiaanse knipoog … mijn dag is goed!
*Vaporetto’s zijn de varende (stads)bussen van Venetië