‘
Ik heb een nieuwe kat’, vertelt een vriendin me.
‘Wat leuk? Hoe kom je eraan?’
‘Nou gisteren tijdens het uitlaten van de hond kwam hij uit een bosje en is meegelopen naar huis. Ik heb hem buiten proberen te houden, maar hij wilde zo graag naar binnen… Hij had vast honger.’
‘Heb je al op de site van Amivedi gekeken?’
‘Nee, maar hij zal wel van niemand zijn.’
Een week later kom ik een kennis tegen: ‘Sarah woont tegenwoordig in huis en niet meer in de schuur. Het gaat zo goed met haar!’
Afgelopen maand paste ik op haar poezenschaar. Sarah was toen net aan komen lopen. Ik informeerde voorzichtig of er geen eigenaar op was komen dagen: ‘Nee, maar dat hadden we ook niet verwacht.’
‘Heb je haar bij Amivedi opgegeven?’
‘Nee, hoor. Daar komt toch niemand op af. Zij woont nu bij ons’, was het antwoord.
Ook mijn vriendin had haar twijfel over het melden bij Amivedi. Haar aanloper had honger en wilde erg graag naar binnen. Hij was vast al lange tijd aan het zwerven. Ze had ook nergens flyers zien hangen dat er een kat vermist was. Toen we even later toch maar even op de site van deze stichting keken, zagen we daar een kater die wel erg veel op haar aanloper leek. Alleen was deze kat al zes weken vermist en woonde hij aan de andere kant van de stad. Dat zou toch wel heel toevallig zijn als dit dezelfde kat wasToch maar even bellen, je weet maar nooit….
’s Avonds werd Poekie na zes weken zwerven herenigd met een dolblije eigenaar.
Ik hoor het wel vaker: mensen vinden een dier en denken meteen dat er geen eigenaar meer bij hoort en/of dat het dier niet meer gewild en dus gedumpt is. Natuurlijk worden er regelmatig dieren gedumpt, maar er zijn ook heel veel dieren die om de een of andere reden zijn gaan zwerven en waar wel een ongeruste eigenaar op zit te wachten. Vooral katten zijn sterren in het ‘weglopen’. Dat weglopen is meestal niet vrijwillig gegaan: de kat is in paniek gevlucht voor een hond, of heeft een taxiritje genomen met een auto waarvan de laadklep openstond. Zo hoorde ik van een buurvrouw wiens kat mee was gelift onder een auto naar een dorp verderop. Ook een van onze vroegere poezen was de auto van een leverancier binnen gelopen en rende er bij de volgende stop in paniek uit. Er zijn zelfs verhalen bekend van katten die in het buitenland terug zijn gevonden….
En dan is het zo mooi dat er een stichting bestaat als Amivedi. Als je een dier hebt gevonden of als je een dier mist, kun je dat op hun site melden. En daardoor kunnen vermiste dieren regelmatig met eigenaren herenigd worden.
Natuurlijk zal niet voor elk gevonden dier een eigenaar gevonden worden. Toen wij onze Gijs als kitten vonden, dachten we dat daar wel een eigenaar bij hoorde. Gijs was een geweldig mooi, lief en aanhankelijk kitten. Die moest wel opgegroeid zijn bij een liefdevol gezin, maar een eigenaar heeft zich voor hem nooit gemeld. Ook voor onze laatste aanwinst, haan Jacob, heeft niemand zich ook gemeld. Maar dat is een ander verhaal: hanen vechten onderling, kukelen en leggen geen eieren. En een haan die naast de plaatselijke Dierenweide wordt gevonden, geeft toch wat te denken .Toch hebben we ook hem bij Amivedi gemeld, al was het maar voor de statistieken en voor onze eigen gemoedsrust. Je weet het immers nooit….